Hamileliğimin 6. ayından itibaren yogaya başladım. Keşke daha önce başlasaymışım. Geç olsun da güç olmasın:) Süper oldu. yoga  yapmadan önce gerçekten bu kadar vücudu dinç, tutup beyni sıfırlayan bir spor olduğunu düşünmüyordum.

Ama anneler ve anne adaylari  EVET! Öyleymiş! Sırt ağrılarımın azalmasını sağladı. Kendimi daha enerjik hissettim ve en önemlisi oğlumla aramdaki bağı kuvvetlendirdi. Yoga yaparken sadece -oğlum- Derin ve ben oluyorduk. Bu mükemmel bir his. Günlük hayatta ne kadar onunla konuşsanızda. Aslında sadece siz oluyorsunuz. Halbuki yogada ikinizsiniz:) E hal böyle mucizevi olunca yoga calişmalarina Californianın güzel sahillerinde de devam etmemek olmazdı:) Doğum yapıp Ankara'ya dönünce de kaldığım yerden "Anne- Bebek" yogasına devam ettim. Bana spor oldu, vücudu eski haline döndürmeye calışmak lazım diye düşündüm.  Spor yaparken oğlumdan ayrılmamak, aklımın onda kalmamasını sağlaması yönünden çok güzel oldu. Baska hiçbir spor dalında bu yok. Bebeğiniz evde siz fitness da yada tenis de:( Bu hiç bana göre bir spor fikri değil. Aklım benim miniğimdeyken onu nasıl evde bırakabilirim! Hem anne - bebek yogasında diğer annelerle sosyalleşip, çocuklarımızı tanıştırdık. Onların neler yaşadığını, gece uykusuzluğumuzu, uyku ve emzirme rutinlerimizi  ve daha birçok ortak konularda konuşma şansımız oldu. Doğal olarak ortak konu çok;) Ben huzurlu olunca Derin'de huzurlu oldu. Bebek yogası sayesinde ona yapıcağım rahatlama hareketlerini öğrendim. Bebek masajı konusunda Amerikadayken bir çok kitap okumuştum zaten, buda üstüne eklenice oğlum yumuşacık bir bebek oldu. Hangi anne 4. trimestrında böyle harika bir duyguyu istemezki:)

 

Sevgiler,

Tuba Üstün